ნომინაციაში “ტელეჟურნალისტიკის სფეროში გამორჩეული პროფესიონალიზმისა და დარგის განვითარებაში შეტანილი მნიშვნელოვანი წვლილისთვის – 2025” წარდგენილია თამარ ღვინიანიძე
ქუთაისის განუყოფელი ნაწილი და ქართული მედიის ერთ-ერთი პიონერი — ასე შეიძლება მოკლედ დავახასიათოთ თამარ ღვინიანიძე, ქალი, რომელმაც აკადემიური კარიერიდან საქართველოს პირველი დამოუკიდებელი მედიასაშუალების ხელმძღვანელობამდე შთამბეჭდავი გზა განვლო.
საქართველოს დამსახურებული ჟურნალისტის შოთა ღვინიანიძის ოჯახში დაბადებული თამარი, თითქოს თავიდანვე განწირული იყო წარმატებისთვის. ქუთაისის 32-ე საშუალო სკოლის წარჩინებით დამთავრების შემდეგ, მან განათლება ალ. წულუკიძის სახელობის პედაგოგიური ინსტიტუტის ფილოლოგიის ფაკულტეტზე განაგრძო, რომელიც წითელი დიპლომით დაასრულა. როგორც გამორჩეული სტუდენტი და სახელობითი სტიპენდიანტი, იგი სამუშაოდ ინსტიტუტშივე დატოვეს.
მალევე სწავლა პუშკინის სახელობის პედაგოგიური ინსტიტუტის ასპირანტურაში გააგრძელა და 27 წლის ასაკში წარმატებით დაიცვა საკანდიდატო დისერტაცია. 22 წლის ასაკში მან თანაკურსელთან, ბადრი კაპეტივაძესთან ერთად შექმნა ოჯახი, რომელსაც ერთი ვაჟი შეეძინა.
თამარ ღვინიანიძე ოთხჯერ იქნა არჩეული პედაგოგიური ფაკულტეტის დეკანად, რომელსაც 18 წლის განმავლობაში წარმატებით ხელმძღვანელობდა. მისი აკადემიური ღვაწლი აღინიშნა ორჯერ აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტის წარმომადგენლობითი საბჭოს წევრად არჩევით.
2002 წლიდან დღემდე იგი საქართველოს პედაგოგიკის მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსია. მისი სამეცნიერო მემკვიდრეობა მოიცავს 50-ზე მეტ სამეცნიერო შრომასა და ოთხ სახელმძღვანელოს. მისი თაოსნობითა და რედაქტორობით ორჯერ გამოიცა კრებული “ქუთაისო ჩემო”.
თამარ ღვინიანიძის ცხოვრების ახალი თავი 2002 წლის აგვისტოში დაიწყო, როდესაც იგი ტელე-რადიო კომპანია “რიონის” 100 პროცენტიანი წილის მფლობელი და გენერალური დირექტორი გახდა. “რიონი”, რომელიც 1986 წელს მისმა მეუღლემ ბადრი კაპეტივაძემ დააარსა და 1989 წელს კომერციულ ტელევიზიად დარეგისტრირდა, საქართველოში პირველი დამოუკიდებელი მედიასაშუალებაა.
2001 წლის 21 დეკემბრამდე “რიონს” ბადრი კაპეტივაძე ხელმძღვანელობდა. მისი გარდაცვალების შემდეგ, თამარ ღვინიანიძე შვილთან — გრიგოლ კაპეტივაძესთან ერთად საოჯახო ბიზნესს სათავეში ჩაუდგა.
განსაკუთრებული გამოწვევა მათ 2004 წელს დახვდათ, როდესაც ტელეკომპანია დაიწვა. მიუხედავად ამისა, დედა-შვილმა დიდი ძალისხმევით აღადგინა ქუთაისელთა საყვარელი მაუწყებელი, რომელიც დღეს უკვე 36 წელია ინახავს იმერეთისა და ქალაქის ისტორიის უნიკალურ მასალებს.
თამარ ღვინიანიძე არის არაერთი სატელევიზიო პროგრამის ავტორი, მათ შორის: “ავტოგრაფი”, “საუბრები ლიტერატურაზე”, “ავაღორძინოთ ქართული სულიერება” და “საუბრები მამაპაპურ ბუხართან”. მისი ავტორობით შეიქმნა 10 დოკუმენტური ფილმი თურქეთელ ქართველებზე და ჩანახატი სვანეთზე.
თამარ ღვინიანიძის ძალისხმევით ქუთაისში განხორციელდა მნიშვნელოვანი პროექტები წყლის, ელექტროენერგიის, სახურავებისა და სპორტის სფეროებში. საზოგადოებისთვის მნიშვნელოვან საკითხებზე მან ოფიციალურად მიმართა ქვეყნის მაშინდელ პრეზიდენტს.
მშობლიურმა ქალაქმა და ქვეყანამ დააფასა თამარ ღვინიანიძის საქმიანობა მრავალი ჯილდოთი:
- 2007 წელს — ქუთაისის საპატიო მოქალაქის წოდება
- 2012 წელს — ღირსების ორდენი
- 2009-2010 წლებში — საქართველოს წლის ადამიანის წოდება
- 2011 წელს — ამერიკის ბიოგრაფიის ინსტიტუტის საერთაშორისო წლის ადამიანის წოდება და ოქროს მედალი ქვეყნის წინსვლაში შეტანილი წვლილისთვის
- 2015 წელს — ორდენი “ეკონომიკის ვარსკვლავი”
- 2017 წელს — ევროპის ბიზნესასოციაციის საუკეთესო მენეჯერის წოდება
- 2018 წელს — დიპლომი “ყველაზე წარმატებული ქალი მედიაში”
- 2022 წელს — საქართველოს დამსახურებული ჟურნალისტის წოდება
- 2023 წელს — საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქის ილია მეორის პრემიის ლაურეატი
- 2024 წელს — საქართველოს მწერალთა კავშირის თამარიონის ენდალმა და ჯვარი
თამარ ღვინიანიძის ბიოგრაფია შეტანილია მრავალ ცნობარში, მათ შორის: “ვინ ვინ არის საქართველოში”, “ჩვენ საქართველოს ქალები”, “ქუთაისური ოჯახები”, წიგნში “სამყაროს სამკაული” და ჟურნალში “ნიჭიერების კვალდაკვალ”.
დღესაც თამარ ღვინიანიძე აგრძელებს აქტიურ მოღვაწეობას, როგორც აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორი; მწერალთა, ხელოვანთა და მეცნიერთა აკადემიის; საზოგადოებების “ქუთაისელი” და “ბაღისკიდე”; და ქუთაისის თვითმმართველობის პატივგების კომისიის წევრი, და განაგრძობს სამეცნიერო და საზოგადოებრივ საქმიანობას.
თამარ ღვინიანიძის ისტორია გვაჩვენებს, თუ როგორ შეუძლია ერთ ადამიანს გავლენა მოახდინოს მთელი საზოგადოების განვითარებაზე — იქნება ეს განათლების, მედიის თუ სამოქალაქო საზოგადოების სფეროებში.